Kilka słów o Same Difference

Po długiej i nieplanowanej przerwie, w końcu zebrałam się do napisania tekstu o czymś, co było na tyle przyjemne by zasłużyć sobie na post, ale... krótkie. Zbyt krótkie by móc napisać o tym bardziej rozbudowany tekst, który podpięłam bym pod przegląd lub, o zgrozo, recenzje. Moi mili, dziś będzie o jednotomówce BL, Same Difference.

W pewnym elitarnym, dwuwieżowym biurowcu pracują dwaj wyjątkowo przystojni i rozchwytywani przez współpracownice, mężczyźni. Co może się stać, gdy drogi tej dwójki się przetną? Sporo, ponieważ na drodze do związku stoi im na przeszkodzie podział ról. I tak na ogół poważni biznesmeni stoczą dziecinną wręcz bitwę o dominację.

Do Same Difference miałam pozytywne nastawienie od początku za sprawą autorki, Hiiragi Nozomu, i trafiłam dobrze. Po raz pierwszy z jej twórczością zetknęłam się podczas przeglądania numerów Opery (japońska antologia BL) - trafiłam wtedy na inną jej pracę, Oyajina!, która rozbawiła mnie do łez samymi kadrami i tak po kilku latach przyszło mi się przekonać, że prace tej autorki są rzeczywiście genialnie humorystyczne.

W tej jednotomówce humoru również nie zabrakło. Jest zabawnie, trochę romantycznie i właściwie na tym opiera się cały urok tej historii - nie znajdziecie tu wiele ponad to, choć ja uważam, że taki zamysł sprawdza się akurat tutaj najlepiej. Autorce sprawnie wychodzi kreowanie bohaterów, których mocno do siebie ciągnie, a jednocześnie ich charaktery kompletnie się nie zgadzają - Same Diffrence jest przez to przewrotne i dostarcza wystarczającą ilość rozrywki na jeden wieczór. Na plus jest jeszcze to, że bohaterowie to dwójka dojrzałych facetów, którzy nie bawią się nie wiadomo ile rozdziałów w podchody tylko chcą postawić na swoim, nie dramatyzują i nie zachowują się stereotypowo czy niedojrzale, jak to w mangach yaoi się często zdarza.

Wydanie niczym się nie wyróżnia - nie zawiera żadnych kolorowych stron, ani dodatków, ma miękką oprawę i, typowy dla wydań amerykańskich, lekko chropowaty biały papier. Standard, jak na amerykanów, który mnie nie zachwyca. Warto uprzedzić, że wydawcy podwinęła się w przypadku tej mani noga, bo niektóre z egzemplarzy zawierają błędy drukarskie w postaci zacieków z tuszu - na szczęście nie wszystkie, mój egzemplarz jest akurat bez wad; więcej na ten temat tutaj.

Tomik zawiera opisaną już wyżej historię dwóch biznesmenów oraz dodatkowy one shot, o pewnym prawie-trójkącie romantycznym. Długość uważam za dobrą, bo choć bawiłam się przy lekturze przednio to zakończyła się odpowiednio, a więcej humoru od Nozomu Hiiragi mogę poszukać po prostu w jej innych pracach. Nie przeszkadza mi jednak fakt, że ta opowieść doczekała się niedawno wydania jednotomowego sequelu - nabyłam bym go z przyjemnością, gdybym miała taką możliwość.

Same Diffrence spodobało mi się bardzo i poleciłabym ten tytuł wszystkim fanom mang BL, ale i osobom, które nie miałyby nic przeciwko, żeby się z tym rodzajem historii dopiero zapoznać. June uszczęśliwiłoby mnie bardzo, gdyby wydało więcej komiksów tej autorki, a już kompletnie rozradowałoby mnie jej pojawienie się na polskim rynku - zapewniam, że jej pracę stoją o półkę lub dwie wyżej od tego, co się dzisiaj w większości w Polsce wydaje na polu mang BL.

---

Post chciałabym zadedykować Zandam, która przez cały okres mojego blogowego lenistwa próbowała mnie mocno zamotywować... i zadedykowałabym, gdyby nie fakt, że opisuję tu coś z bardzo niepasującego gatunku. Zandam, musisz poczekać do następnego razu :'D

Zdjęcia są nawet bardziej beznadziejne, niż zdarzało mi się to wcześniej, więc na pewno zostaną zmienione. Mam zamiar wrócić już do swojej poprzedniej rutyny dodawania co najmniej jednego postu w miesiącu, a jeśli sprawy mi na to pozwolą to pisać będę nawet częściej, żeby nadrobić zaległości. Najbliższy post będzie pewnie o Genkaku Picasso lub Wolfsmundzie.

SHARE