Aż do nieba - przegląd wydania

Ten no hate made to komiks, który jest dla mnie niezwykły - jest dość luźną interpretacją pewnego okresu w dziejach Polski, jednocześnie jest to pierwsza manga, która została wydana w naszym kraju, a autorką jest jedna ze znamienitych pionierek gatunku shoujo. Całkiem spory kawałek historii, nie tylko rozwoju komiksu w Japonii, ale i jego początków u nas, prawda?

Głównym bohaterem Aż do nieba jest Józef Poniatowski, mamy więc do czynienia z mangą historyczną, której akcja rozgrywa się na przełomie XVIII i XIX wieku - był to okres szczególnie trudny i tragiczny dla Polski toteż stanowi wdzięczne tło, dla rozgrywającego się na kartach tej historii, dramatu z nutą romansu.

Historia jest przedstawiona z prespektywy samego księcia Józefa i koncentruje się od początku do końca na nim. Pierwsza część komiksu to dzieciństwo i wczesna młodość bohatera, gdzie konflikty polityczne stanowią tylko pretekst do opowiedzenia nam jego historii - to właśnie w tej części autorka ponaginała większość faktów historycznych. Dopiero od drugiej części tej opowieści, tło historyczne zaczyna dużo mocniej oddziaływać na Józefa i przedstawia nam go z lat młodzieńczych, aż do czasów Konstytucji 3 Maja oraz jej obrony. W trzeciej części przedstawiono nam dalsze losy księcia, aż do jego śmierci.

Smutny los Polski okazał się świetnym materiałem na dramat i kłaniam się tu w pas dla Riyoko Ikedy za wyczucie dramatyczne, którym rewelacyjnie operuje - nawet się wzruszyłam, być może trochę patriotycznie się unosząc, ale jednak. Dramat naprawdę jest dramatem, a to, z czym zmagać się musi bohater jest dużo poważniejszym problemem, niż zmartwienia nastolatki.

Aż do nieba ma jednak do zaoferowania coś więcej - umiejętnie wpleciony romans, intrygi, a przede wszystkim żywo przedstawioną rzeczywistość. Wydarzenia i postacie z komiksu były dla mnie po raz pierwszy tak przybijająco realistyczne i wiarygodne - Riyoko Ikeda musiała chyba tworzyć tę pracę z wielkim zaangażowaniem, bo trafiła w punkt, jeśli chodzi o podziały polityczne między polakami, chociażby. Niesamowite jest to, jak wiele nowych spostrzeżeń wyciągnęłam z tej mangi, jako Polka i uważam to za najlepszą lekcję historii w swoim życiu. Nawet nagięcie faktów historycznych wyszło tutaj na dobre - autorka wiedziała co robi i wpłynęło to korzystnie na wszystkie zawirowania w historii, które wymyśliła. Te wszystkie aspekty sprawiają, że ta historia po prostu mocno wciąga i czytało mi się ją z nieopisaną przyjemnością.

W całej historii znalazłam tylko jedną kwestię, która nie przypadła mi do gustu - jest to bardzo młody wiek, w którym Józef zaczął romansować ze swoją partnerką.

Po klasyce shoujo można się spodziewać unikalnej oprawy graficznej i ten tytuł w niczym nie odstaje od trendów, które niegdyś panowały czy innych tytułów Ikedy - z tym, że jest bardziej dopracowany, bo powstał stosunkowo niedawno (1991 rok). Oczy cieszą dobrze oddane tła, budynki, szczegółowe stroje i pomieszczenia - manga jest pod tym względem naprawdę dopieszczona.

Humoru w Ten no hate made nie uświadczycie, ale tym, co dało mi naprawdę dużo frajdy były postacie, a raczej ich wygląd - są piękne kobiety, są i... równie piękni mężczyźni. Gromko się roześmiałam widząc tylu przystojnych Polaczków, którzy wcale nie zdziwiliby mnie w innych pracach Ikedy, ale akurat w tej mandze rozbawili mnie do łez. Graficzne niedoróbki pojawiają się w drugiej i trzeciej części komiksu - jest ich niewiele i dotyczą tylko żołnierzy i tłumu pojawiającego się w tle - wtedy Polaczkowie już nie są tacy piękni, co w sumie też jest bardzo zabawne.

Jako wielbicielka klasyki, mangę uważam za piękną pod względem graficznym.

Józef Poniatowski rysuje mangi, hue hue

Jak już wspominałam, Aż do nieba jest pierwszą mangą, która została wydana w naszym kraju i z tego względu nie ustrzegła się kilku błędów - chodzi mi głównie o przekład. Autorem tłumaczenia jest rodowity Japończyk (oraz, podobno, aż trzy inne osoby) więc często zdarzają się dziwnie sformułowane zdania, a interpunkcja bywa koszmarna - mimo wszystko, całość jest czytelna i jak najbardziej zrozumiała, a im dalej, tym lepiej. Kupiłam tę mangę z pełną świadomością, że pojawią się tam takie zgrzyty i aż byłam zaskoczona, że ich ilość wcale nie jest duża - co nie usprawiedliwia w żadnym stopniu wydawnictwa, które wydając mangę ponownie (tym razem w formie omnibusa, a nie pojedyńczych tomików) w 2008 roku, tych błędów nie poprawiło. Irytuje również fakt, że układ stron został zmieniony na europejski.

Natomiast chwalę sobie samą formę omnibusa (z innym wydaniem tego komiksu nie miałam do czynienia, więc nie mam porównania) które ma naprawdę duży format, biały, sztywny papier oraz druk z dużym nasyceniem czerni. Okładka jest sztywna, prosta i estetyczna. Jeśli chcecie w ten komiks zainwestować to tylko w formie omnibusa.

Dzieje Polski widziane oczami Riyoko Ikedy są zaskakująco... trafne, ciekawe i bez wahania poleciłabym je każdemu, bo warto otworzyć swój umysł na tak przyjemną i wciągającą historię, bez względu na płeć czy wiek. Jedynym minusem jest dla mnie cena (59 zł) - z jednej strony uzasadniona ze względu na grubość omnibusa, jakość papieru i tym podobne, ale jednak jest to wciąż wydanie z pewnymi błędami i należy mieć to na uwadze. Ja swojego zakupu nie żałuję.

SHARE