Doukyusei

No i stało się! Po raz pierwszy komiks Nakamury Asumiko zostanie wydany w Polsce i będzie to jednotomowe Doukyuusei, za które odpowiedzialne będzie Waneko. Pomimo niedawnego ogłoszenia adaptacji anime, polskie wydanie wciąż jest dla mnie ogromnym zaskoczeniem, ale o tym za chwilę.

Doukyuusei (czyli Koledzy z klasy) to opowieść o pierwszym uczuciu dwójki chłopców, których z pozoru niewiele łączy. Hikaru Kusakabe, wyluzowany i beztroski licealista, zauważa w trakcie lekcji muzyki, że jest w jego klasie chłopak nie biorący udziału w próbie chóru. Jeszcze tego samego dnia okazuje się, że Rihito Sajou, honorowy uczeń i zupełne przeciwieństwo Hikaru, nie śpiewał, ponieważ z trudem przychodzi mu czytanie nut. Zaciekawiony Hikaru oferuje mu swoją pomoc.
Jak rozwinie się ich znajomość?

Żeby się tego dowiedzieć, będziecie musieli zakupić polskie wydanie, a ja z czystym sumieniem mogę potwierdzić, że naprawdę warto. Z powodu historii.

Potencjalnego czytelnika czeka ekscytująca opowieść o nieśpiesznym, słodko-gorzkim i zupełnie niewinnym, pierwszym zakochaniu. Jednym z tych, które uderza do głowy jak woda sodowa i będąc z początku głupim zauroczeniem, staje się strzałem w dziesiątkę. Takim, które po prostu chciałoby się przeżyć, bo zdarza się, przy dużym szczęściu, może raz w życiu.

Brzmi banalnie, ale na tym właśnie polega urok tej historii - w posłowiu do mangi, sama Nakamura Asumiko przyznała, że chciała stworzyć klasyczną, powolną opowieść o pierwszym zakochaniu. Ładną, nieskomplikowaną historię - przy czym, okazało się, że autorka potrafi sobie świetnie z tą kliszą poradzić i stworzyła komiks bardzo świeży oraz nietypowy, jak na boys love. Z tego powodu, jeśli miałoby być to Wasze pierwsze zetknięcie z gatunkiem shounen-ai, tę mangę polecam Wam szczególnie.

Obawiam się tylko tego, że potencjalnych czytelników może zniechęcić oprawa graficzna. Setki razy spotkałam się z negatywnym odbiorem prac autorki wyłącznie ze względu na formę graficzną. Z jednej strony potrafię odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego tak się dzieje. A z drugiej, patrząc na ilustracje akurat do Doukyuusei, nie wyobrażam sobie, by ktoś mógł powiedzieć o nich, że są... jednoznacznie brzydkie. Dla mnie są piękne - oryginalne, pełne koloru, radosne.

Pomijając to, jak stosunkowo rzadko unikalny styl Nakamury Asumiko jest odbierany pozytywnie, manga była wydawana w latach 2006-2007 kiedy to jeszcze autorka lekko eksperymentowała z wyglądem bohaterów. Mam na myśli wyłącznie to, że kształty twarzy postaci minimalnie odbiegają od tego, co możemy potem zobaczyć w kontynuacjach serii. Z czasem Nakamura po prostu doszlifowała swoją kreskę i nie twierdzę, że wcześniej wyglądała źle, ale chciałabym, żebyście mieli świadomość, że ta (cała) seria nie pozbawiona jest raczej zamierzonych i przyjętych jako konwencja, drobnych błędów anatomicznych.
Ma to jednak swój urok.

Kusakabe

- poniższą część można pominąć, jeśli nie interesują Was dywagacje na temat (nie)wydawalności Nakamury Asumiko w Europie i na świecie -

A teraz skorzystam z okazji i napiszę o tym czemu czułam się zszokowana wieściami o jakiejkolwiek pracy Nakamury Asumiko w Polsce - ten temat powraca zawsze, gdy rozmawiam z kimś świadomym mojej obsesji na punkcie tej autorki (swoją drogą, mój tekst o jej twórczości znajdziecie tutaj) i cieszę się, że prawdopodobnie odpowiem na to pytanie po raz ostatni.

Jestem fanką Nakamury Asumiko od ponad pięciu lat i zaczynałam nią być, gdy w polskim fandomie słyszeli o niej naprawdę nieliczni - nie, żeby to było jakiekolwiek osiągnięcie. Nakamura błyskawicznie została moją ulubioną autorką, a ja jej chyba największą fanką, i poświęciłam jej przez ostatnie pięć lat naprawdę dużo uwagi. Na tyle dużo, że śledziłam w internecie opinie o jej pracach w każdym możliwym miejscu i wiem, że za każdym razem, gdy jej twórczość trafia w przypadkowe ręce, nie jest dobrze przyjmowana - głównie z powodu kreski, ale, bądźmy szczerzy, Asumiko nie tak często tworzy komiksy łatwe i przyjemne w odbiorze. To więcej, niż oczywiste, że w bardzo młodym, polskim fandomie to, co stworzyła w większości przypadków nie ma szansy się przyjąć. Taki klimat, rozumiem, nie mam żalu.

Sajou

Doukyuusei jest jednak tytułem, który zdecydowanie stawia się po tej jasnej stronie twórczości autorki. Dlatego dostał anime. Dlatego chwycił w Japonii - co nie zmienia faktu, że w kraju swojego pochodzenia ten komiks jest odbierany jako new wave boys love. Czyli nietypowe i alternatywne podejście do komiksowych romansów męsko-męskich rysowanych przez kobiety. Wciąż jest czymś, co nawet w Japonii mocno się wyróżnia i nie daje się zaszufladkować jako po prostu kolejna manga o ładnych, zakochanych w sobie młodzieńcach. Z tego powodu zakładałam, że zanim ktoś zaryzykuje z różnie przyjmowanym stylem Nakamury Asumiko, czeka nas najpierw wydanie Doukyuusei w USA (to jest, w końcu formie papierowej - elektroniczną już mają) i eksperymenty w Polsce z wydawaniem innych, bardziej popularnych u nas autorek new wave boys love.

Teraz już wszyscy wiemy, że się pomyliłam - co zawdzięczamy chyba przede wszystkim ogłoszeniu prac nad animowaną adaptacją mangi, która zapowiada się wyjątkowo dobrze. Swoją drogą, z tego co wiem, ten projekt ma podobno być eksperymentem, jeśli chodzi o nietypowe, animowane boys love, a produkcja sama nie wie czy to się przyjmie.

- koniec wywodu -

Na razie wydawca nie potwierdził, ani nie zaprzeczył możliwości wydania sequeli i spin-offów do mangi - są ich trzy, całość zamknęła się w Japonii w sześciu tomach. Prawdopodobnie los serii pobocznych zależy od wyników sprzedaży. Mimo wszystko, gdyby miało nie dojść do wydania pozostałych części, Doukyuusei dobrze radzi sobie jako zamknięta, jednotomowa praca.

Manga ukaże się 26 lutego (w 2016 roku) w powiększonym formacie (135x195 mm) oraz z polskim tytułem. Będzie kosztować 19,99 zł i będziecie mogli ją nabyć, między innymi, w sklepie wydawnictwa Waneko. Z mojej strony możecie spodziewać się pełnej recenzji tego tytułu, ponieważ z dumną mogę napisać, iż Manga Terror objął wydanie swoim patronatem, co ogromnie mnie cieszy, bo Doukyuusei jest dla mnie mangą szczególną i jedną z ulubionych.

Tak więc do tematu powrócę jeszcze w lutym.

Edit: Patronat został zerwany o czym ze szczegółami napisałam tutaj. 

SHARE